«سه دیدار» با مردی که از فراسوی باور ما می‌آمد
تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۷۷۹۸۸
بعضی کتاب‌ها تاریخ مصرف دارند؛ برای روزگاری نوشته می‌شوند و آن روزگار که سر برسد، دیگر کسی سراغشان نمی‌رود. بعضی کتاب‌ها تمام می‌شوند اما بعضی دیگر هستند که تاریخ انقضا ندارند. یک‌جور طراوتِ همیشگی در میان کلماتشان هست که اجازه نمی‌دهد بیات شوند. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، نادر ابراهیمی در «سه دیدار» -چنان که از اسم کتاب پیداست- سه مقطع از زندگی امام خمینی(ره) را روایت می‌کند: دوران کودکی امام، جوانی ایشان همزمان با قدرت‌گرفتن رضا پهلوی، و میان‌سالی امام در دوران نهضت ملی‌شدن صنعت نفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بعضی کتاب‌ها تاریخ مصرف دارند؛ برای روزگاری نوشته می‌شوند و آن روزگار که سر برسد، دیگر کسی سراغشان نمی‌رود. بعضی کتاب‌ها تمام می‌شوند اما بعضی دیگر هستند که نه، تاریخ انقضا ندارند. یک‌جور طراوتِ همیشگی در میان کلماتشان هست که اجازه نمی‌دهد بیات شوند و از مزه بیفتند.
بعضی کتاب‌ها انگار برای همیشگی‌بودن نوشته می‌شوند؛ برای جاودانه‌ماندن. «سه دیدار» حتماً یکی از این کتاب‌هاست، یکی از آن ماندگارهای آسمان ادبیات ایران که نوشته شده تا در حافظه‌ی مشترک ما بماند و نسل‌های مختلف را با زندگی و زمانه‌ی مردی که از فراسوی باور ما می‌آمد، آشنا کند. «سه دیدار» با فاصله از دیگران و بدون اغراق، بهترین اثر ادبیات داستانی ایران درباره‌ی امام‌خمینی است؛ کتابی به قلم یکی از بزرگترین نام‌های تاریخ ادبیات ایران: استاد نادر ابراهیمی.
قلم نادر ابراهیمی از آن قلم‌های پرمایه است. کلمات او برای یک‌بار خوانده‌شدن نوشته نشده‌اند. قلم ابراهیمی، قلمِ خواندن‌های چندباره است. او جملاتش را چنان پیراسته و فکرشده کنار هم می‌چید و چنان شاعرانگی عمیقش را به جان کلمه‌ها می‌ریخت که حتی بعد از چندبار خواندن آثارش هم، شهد آن کلمه‌ها در جانِ کتاب هست. مرحوم ابراهیمی از آن نویسنده‌ها بود که با عمق جان می‌نوشت، خودش را تا نهایت حدِ ممکن به سوژه‌هایش نزدیک می‌کرد و شاید برای همین است که به یکی از محبوب‌ترین نویسندگان ایران تبدیل شده و بریده‌کتاب‌هایش میان جوانان دست به دست می‌شود.
از سوی دیگر نباید فراموش کرد که نوشتن درباره‌ی شخصیت امام خمینی(ره) از آن کارهای سترگ است. نزدیک‌شدن به نام امام و نوشتن از او، همتی فوق‌العاده و تمرکزی عمیق می‌طلبد. پیچیدگی شخصیت چندوجهی امام از آن موضوعاتی است که بسیاری از نویسندگان را در برابر عظمت وجودی بنیانگذار انقلاب اسلامی خلع سلاح می‌کند. گفتن و نوشتن از امام، آسان نیست و این یعنی چنین کار دشواری را باید به نویسنده‌ای بزرگ سپرد؛ به کسی که قدر کلمه‌ها را بشناسد، جمله‌هایش را پیراسته بنویسد و از عمق جان قلم بزند.
«سه دیدار» حاصل همت نویسنده‌ای توانمند برای نوشتن از یک رهبر بزرگ است. این رمان دوجلدی که در دهه‌ی هفتاد و به پیشنهاد حوزه هنری انقلاب اسلامی نوشته شده؛ روایتگر برش‌هایی از زندگی امام خمینی(ره) است. نادر ابراهیمی با همان زبان شاعرانه و لطیف همیشگی‌اش، سراغ نوشتن از زندگی رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران رفته و نتیجه، کتابی است که ورای تحلیل‌های تحلیلگران و محاسبات سیاست‌مداران؛ ابعادی کمتر شنیده شده از شخصیت امام خمینی(ره) را به تصویر می‌کشد.
نادر ابراهیمی در «سه دیدار» -چنان که از اسم کتاب پیداست- سه مقطع از زندگی امام خمینی(ره) را روایت می‌کند: دوران کودکی امام، جوانی ایشان همزمان با قدرت‌گرفتن رضا پهلوی، و میان‌سالی امام در دوران نهضت ملی‌شدن صنعت نفت.
ابراهیمی در این «سه دیدار» سراغ سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب و دوران رهبری امام نیامده و این، یک نقطه قوت مهم برای کتاب است. سه‌دیدار، امام را تا قبل از تبدیل‌شدن به رهبر انقلاب ایران روایت می‌کند و روایتِ امامِ دورانِ رهبری انقلاب را به خود مخاطب می‌سپارد.
او در «سه دیدار» زیربنای ساختمانی را می‌سازد که مخاطب کتاب آن را کامل می‌کند. ابراهیمی، امام را در روزگار پیش از شهرت روایت می‌کند اما از روایت امامِ مشهورِ سال‌های بعد هم غافل نیست چون سنگ بنای روایت «سه دیدار» است که مخاطب را در خلق روایتی واقعی و ماندنی از امام هدایت می‌کند.
ابراهیمی در «سه دیدار» تابلوی باشکوه شخصیت امام خمینی(ره) را می‌کشد و طرح می‌زند اما رنگ‌آمیزی‌اش را به خواننده‌ی کتاب می‌سپارد تا بی‌شمار تابلوی رنگارنگ از یاد امام در ذهن مردم ایران خلق شود؛ درست مثل واقعیتِ جاری در این سرزمین.
«سه دیدار» کتاب تاریخ نیست. به قول خود ابراهیمی در دیباچه‌ی همین کتاب: تاریخ‌های بسیاری قبل از من نوشته شده و همزمان با من و بعد از من نیز نوشته می‌شود و خواهدشد؛ اما داستان فقط یک بار نوشته می‌شود؛ فقط یک بار.
او به اذعان خودش در «سه دیدار» کوشیده تا «عین حقیقت» را روایت کند؛ حقیقتی که حاصل درک و دریافت نویسنده از شخصیت قهرمان داستان است اما الزاماً «عینِ واقعیت» نیست. برای همین، «سه دیدار» را هم می‌شود یک روایت تاریخی دانست و هم نه.
این کتاب به روح واقعیت و جانِ وقایع تاریخی پایبند است اما نه می‌تواند محل ارجاع درباره‌ی رخدادهای تاریخی باشد و نه اصلا این را می‌خواهد. همین هم باعث شده در ترتیب وقایع و بیان جزئیات، دست نویسنده باز باشد و به آفرینشی دست بزند که «سه دیدار» را در ذهن و ضمیر مخاطب، ماندگار کند. از این منظر اگر نگاه کنیم، «سه دیدار» یکی از بهترین نمونه‌های «رمان تاریخی» در عالَمِ ادبیاتِ ما هم هست؛ یک داستانِ متعهد به حقیقت اما نه در قید و بند واقعیت.
اوج این هنرِ متعهد به حقیقت را می‌شود در جلد دوم کتاب جستجو کرد، در آنجا که تنها ملاقات شاه با امام که جزئیات آن در هیچ سند و مدرک تاریخی نیامده، با قلم روان و حقیقت‌جوی نویسنده، واقعی‌ترین مضمون‌ها را در دل این ملاقات برای مخاطب خلق می‌کند.
«سه دیدار» در میان آثار ابراهیمیِ مرحوم، اثری یگانه است؛ کتابی باابهت، خوش‌مضمون و شیرین‌بیان که حقیقتِ شخصیتِ رهبرِ بزرگِ انقلاب اسلامی را ذره‌ذره به کام مخاطب می‌نشاند و شناختی عمیق و دل‌نشین از زندگی امام روح‌الله خمینی قدس‌سره می‌آفریند.
منبع: khamenei.ir
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: کتاب امام خمینی ره کتاب امام خمینی ره نادر ابراهیمی انقلاب اسلامی زندگی امام امام خمینی ره بعضی کتاب ها ی امام خمینی سه دیدار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۷۷۹۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت هجرت اجباری ابوالرضا(ع) از مدینه به عراق
امروز بیستم ماه شوال(۲۰ اردیبهشت) مصادف است با سالروز تبعید حضرت امام موسی کاظم(ع) از مدینه به عراق. ما به همین مناسبت به سراغ دکتر مرتضی انفرادی، پژوهشگر گروه مطالعات اجتماعی اعتاب مقدس بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی رفتیم و در مجالی کوتاه درباره این هجرت با وی گفت‌وگو کردیم که اینک پیش روی شماست.
جناب آقای دکتر انفرادی، ما در تاریخ اسلام برای پیامبر اکرم(ص) هم با این موضوع روبه رو هستیم، درست است؟
بله همانطور که اشاره کردید، این مسئله حتی برای پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) نیز صورت گرفت و ایشان با توجه به مقتضیات زمان، از مکه هجرت و به شهر یثرب که بعداً به مدینه النبی (ص) شهرت یافت، مهاجرت فرمودند.
لطفا درباره معنای این هجرت هم توضیح دهید و بفرمایید در زندگی اهل بیت(ع) از چه زمانی آغاز شد؟
هجرت اجباری و سفر از روی اکراه در زبان عربی با عبارت "اِشخاص" بیان می‌شود و در زندگی اهل بیت(ع) به‌جز دوران اسارت ایشان در واقعه کربلا، به طور مشخص از امام کاظم(ع) شروع شد، به عبارتی زمانی که امام رضا(ع) در عنفوان جوانی و در سن 31 سالگی به سر می‌بردند شاهد دستگیری و تبعید پدر ارجمند و بزرگوارشان از مدینه به عراق بودند.
بیستمین روز از ماه شوال بنابر نقل بسیاری از اخبار تاریخی مصادف است با سالروز این واقعه که در سال 179 هجری قمری روی داده است. در واقع این هجرت و سفر اجباری از امام کاظم(ع) آغاز شد و برای فرزندان ایشان ادامه یافت. در این باره بفرمایید.
بله، الزام به ترک وطن و سفر اجباری برای خاندان پیامبر از امام کاظم(ع) آغاز و این موضوع برای فرزند برومندشان امام رضا(ع) و نیز ابناء الرضا شامل امام جواد(ع)، امام هادی(ع)، امام عسکری(ع) ادامه یافت به همین دلیل است که مشاهد مشرفه و حرم‌های مطهر این بزرگواران از مدینه‌النبی فاصله زیادی دارد.
جناب انفرادی بفرمائید مطالعه منابع تاریخی درباره دستگیری و تبعید حضرت امام موسی کاظم(ع)، ما را با چه عللی مواجه می‌کند؟
در خصوص دستگیری و تبعید امام کاظم(ع)علت‌های متعددی بیان شده است، نخست اینکه ایشان فرزند امام صادق(ع) بودند که آن حضرت توانستند با برگزاری کرسی‌های علمی، هویت ناب اسلامی را در تمام جهان اسلام گسترش دهند و این موضوع برای دستگاه حاکمیت ناخوشایند بود.
همچنین امام کاظم(ع) با پایه‌گذاری شبکه وکالت و ارسال نمایندگان باعث شده بود که سردمداران حکومت در تنگنای سیاسی و اجتماعی قرار بگیرند. علت دیگر این است که حسادت به جایگاه رفیع و مقام والای امام، از سوی برخی از نزدیکان و خاندان به طور خاص برادرزاده امام کاظم(ع) به نام محمد بن اسماعیل، سبب شد که آنها نزد خلیفه از امام بدگویی کنند و سبب برانگیختگی کینه خلیفه شوند. از این رو خلیفه عباسی، امام کاظم(ع) را از مدینه به عراق و به شهر بصره تبعید و به مدت یکسال در آنجا زندانی کرد و سپس ایشان را از بصره به بغداد منتقل و در همان شهر به شهادت رساند که حرم مطهر ایشان امروز در کاظمین مطاف بسیاری ازعاشقان خاندان عصمت و طهارت(ع) است.
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام